Omdat deze me de laatste tijd bezig houdt, een nieuwe systeemvraag deze week:

Wat als je eens 𝐧𝐢𝐞𝐭𝐬 doet?

Toen ik jaren geleden voor mezelf begon, was dit misschien wel een van de voornaamste redenen. Tijd hebben om niets te doen, te lummelen, om afstand te kunnen nemen. Te kunnen reflecteren op wat er in een groter geheel gebeurt en bewust kiezen om wel of niet in bepaalde patronen te stappen. En er dus ook op vertrouwen dat soms niets doen gewoon beter is dan wel iets doen - hoe tegennatuurlijk dat ook voelt.

Alsof het toeval is, kwam deze vraag in de afgelopen weken bij verschillende opdrachtgevers op verschillende manier voorbij. Mag je ook even niets doen? Mag je ook soms 'gewoon' even afstand nemen? Reflecteren? En dan bewust kiezen voor een vervolgstap? Wat kan betekenen dat even niets doen de beste optie is.

Het lijkt wel of we het gewoon zijn gaan vinden om van incident naar incident te rennen. En er pas ruimte ontstaat om te reflecteren als een incident uitgegroeid is tot een crisis. En soms zelfs dan niet.

Neem de toezichthouder die geen ruimte ziet (lees tijd weet vrij te maken) voor werksessies waarin collega's vanuit verschillende directies met elkaar reflecteren op een samenwerkingsproces. Omdat "dat pas kan als de Tweede Kamer het tot crisis heeft bestempeld."

Of een medewerker uit een team waarin de samenwerking met een ander team soms te wensen overlaat. Waarvan ze samen tot het inzicht zijn gekomen dat samen reflecteren als eerste wijkt op de agenda, omdat "gewoon doen" nou eenmaal fijner is en belangrijk wordt gevonden. En die - in voorbereiding op een volgende sessie - hardop de vraag stelt "of we gewoon niet weer kunnen gaan doen?"

En tot die tijd rennen we door, compleet in beslag genomen door het werk dat er ligt, werken we elkaar tegen en klagen we over elkaar. "Dat zij het niet begrijpen" en "Als zij nou eens iets anders zouden gaan doen, wij niet.... zouden hoeven te doen." Om vervolgens oplossingen te bedenken die ons alleen maar verder van ons doel afbrengt.

Begrijp me niet verkeerd. Ik snap dat wanneer je in een omgeving werkt waar rennen het normaal is, je agenda overloopt en je geen ruimte ervaart om te reflecteren het heel moeilijk is om afstand te nemen, even niks te doen. En toch ligt daar eerder de sleutel tot verandering dan nog meer gaan rennen, nog meer gaan doen. Zoals een collega bij een eerste ontmoeten tegen me zei: "Ik deed altijd heel erg veel. Maar ik kwam er achter dat ik veel meer bereikte toen ik minder ging doen."

Dus, wat als je even niets doet?

#systeemdenken #toezicht #effectiviteit #nietsdoen #beter dan #ietsdoen #zichtkrijgenoppatronen #patronen #reflectie #ruimte