De laatste systeemwijsheid in een reeks van 5 axioma's en het duiden van intermenselijke (mis)communicatie:

𝐖𝐞 𝐡𝐞𝐛𝐛𝐞𝐧 𝐧𝐚𝐮𝐰𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤𝐬 𝐚𝐝𝐞𝐪𝐮𝐚𝐭𝐞 𝐭𝐚𝐚𝐥 𝐨𝐦 𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫𝐥𝐢𝐧𝐠𝐞 𝐫𝐞𝐥𝐚𝐭𝐢𝐞𝐬 (𝐛𝐞𝐭𝐫𝐞𝐤𝐤𝐢𝐧𝐠𝐞𝐧) 𝐭𝐞 𝐬𝐩𝐫𝐞𝐤𝐞𝐧.

We communiceren de hele dag met elkaar. Over 'de inhoud' en over de relaties die we met elkaar hebben. Over die laatste - de relaties die we met elkaar hebben - communiceren we vaak impliciet. (Zoals de vorige axioma's lieten zien). En wordt de betrekking pas zichtbaar als er strijd ontstaat.

Dat is ook terug te zien/horen in de taal die we gebruiken. Watzlawick maakt onderscheid tussen digitale en analoge taalsoorten. Waar discussies over de inhoud veelal digitaal gaan (om complexe, genuanceerde en abstractie informatie over te brengen), gaat de communicatie over de betrekking veelal analoog (de niet-verbale communicatie). Volgens Watzlawick hebben we nauwelijks adequate taal om over onze betrekkingen te spreken. Hoe duid je tranen? Als verdriet, opluchting, manipulatie? Of alle drie tegelijkertijd?

De woorden die we aan onze onderlinge relaties geven zijn ontoereikend & wat we niet met woorden zeggen blijft ambigu. Vertaalproblemen van analoog naar digitaal en vice versa worden vaak niet opgemerkt. Totdat er een betrekkingsstrijd ontstaat en we er dan achter komen dat we eigenlijk niet genoeg woorden hebben om op het betrekkingsniveau te communiceren...

De tip is vooral om betrekkingen niet te willen vereenvoudigen met woorden of ernaar te streven dat de communicatie over betrekkingen 'totaal' zou moeten zijn, maar onszelf eraan herinneren dat de meeste communicatie stilzwijgend en betekenisvol is.

Ik wens je weer een fijne week.

#systeemdenken #toezicht #communicatie #taal #zichtoppatronen #patronen #doorbreken #effectiviteit #watzlawick #axiomas