Een paar weken geleden belde ik mijn coach en dit waren - zonder overdrijving - de eerste woorden die ik uitsprak toen hij opnam:

"๐“๐ข๐ฆ, ๐ข๐ค ๐ณ๐ข๐ญ ๐ฏ๐š๐ฌ๐ญ ๐ข๐ง ๐ฆ๐ข๐ฃ๐ง ๐ ๐ซ๐จ๐ž๐Ÿ. ๐„๐ง ๐ก๐จ๐ž ๐ก๐š๐ซ๐๐ž๐ซ ๐ข๐ค ๐ฉ๐ซ๐จ๐›๐ž๐ž๐ซ ๐ž๐ซ ๐ฎ๐ข๐ญ ๐ญ๐ž ๐ค๐จ๐ฆ๐ž๐ง, ๐ก๐จ๐ž ๐ฏ๐š๐ฌ๐ญ๐ž๐ซ ๐ข๐ค ๐๐ซ๐š๐š๐ข!"

Het is woensdagmiddag. Ik maak me zorgen. En als ik eerlijk ben doe ik dat al een tijdje. Maar waar ik lange tijd nog met enige ontspanning en afstand naar de situatie kon kijken, schiet ik die middag in een kramp. In een reflex om meer grip en controle te krijgen schiet mijn hoofd in de groef: "Ik moet dit ๐’๐’– oplossen". En terwijl ik wรฉรฉt dat dat niet kan, lukt het me niet om zelf weer uit die groef te komen. Sterker nog, hoe meer ik probeer daar uit te komen, hoe vaster ik draai in mijn hoofd. Het versterkt het gevoel dat er ๐’๐’– een oplossing moet komen.

Hoe vervelend ik die momenten ook kan vinden, ze zijn tegelijkertijd ook heel waardevol. Ze laten me zien wat mijn opdrachtgevers รณรณk ervaren - namelijk dat je best graag iets anders kunt willen of doen, maar dat dat soms nog niet zo makkelijk is. Dat niet-langer-helpende-patronen en routines gevoelsmatig 'het enige' is waar je op kunt terugvallen. En dat je dat dus ook doet wanneer het echt spannend wordt en in een kramp schiet. Oรณk als je weet dat je het niet zou moeten doen. Het hoort helaas bij zo'n veranderingsproces.

Dit moment liet me ook nog iets anders zien. Namelijk dat je op de momenten dat je in zo'n reflex schiet je een ander ๐’๐’๐’…๐’Š๐’ˆ hebt om er weer uit te komen. Dat vraagt om moed en lef. Wat, als je het mij vraagt, nog niet zo makkelijk is op het moment dat je juist in zo'n kramp zit. Probeer dan nog maar die kwetsbare plek op te zoeken waar je met enige afstand kijkt wat je samen aan het doen bent. Dat is รฉรฉn op รฉรฉn al niet altijd even makkelijk, laat staan dat je als toezichthouder/organisatie in zo'n kramp zit.

Hoe Tim mij hielp? Door me eerst maar mijn verhaal te laten doen en me daarin te erkennen. En tegelijkertijd me daarin ook te begrenzen. Zodat er ruimte ontstond om op dat verhaal te reflecteren en te kijken waar ik nu echt behoefte aan had. Daarmee is de situatie dus niet opgelost (kon ook niet), maar er is wel weer handelingsperspectief. En daar gaat het, als je het mij vraagt, om.

Als je nou denkt "wij hebben ook zo'n vastloper in onze organisatie/toezicht" - voor de driedaagse training "Vastlopers in toezicht" zijn nog enkele plekken beschikbaar. Ik help je in de training om te kijken naar je bestaande reflexen en wat je daarin anders zou kunnen doen. Nieuwsgierig of het iets voor jou is, je vindt hier meer informatie: https://lnkd.in/eaE2_pbx

Ik wens je weer heel veel wijsheid.

#toezicht #systeemdenken #patronen #reflexen #kramp #hoekomikeruit

Previous
Previous

Next
Next