een Reflex

Ik zit met een aantal mensen buiten op een terras. We krijgen het over mijn werk - toezicht - en de interviews die ik het afgelopen jaren heb gehouden. Een van mijn kennissen me vertelt hoe een bedrijf waarmee hij werkt ervoor zorgt dat er niemand op het terrein werkzaam is als ze weten dat toezichthouders langskomen. Want, zolang niemand er aan het werk is kan er in ieder geval niet worden gezegd dat het niet volgens de regels gaat. Bang dus voor gedoe. Hij vindt dat maar gek. Als toch alles goed doet, waarom die toezichthouder dan vrezen? We krijgen een discussie over toezicht en hoe mensen daarop reageren. Ik vertel over een eerder interview met een manager uit de zorg. Over de reflex in dat ziekenhuis om alle procedures weer op orde te krijgen wanneer de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd aankondigt dat ze langskomen. Wat herkent wordt door een van de andere kennissen (verpleegkundige) met wie ik op het terras zit. ‘Alsof we het die andere 364 dagen in het jaar dan niet goed doen.’

Ik kon het niet laten en vroeg deze verpleegkundige voor een interview. Over enkele weken volgt de uitwerking daarvan.